บทที่ 96

เสียงสะอื้นของแคทเธอรีนดังก้องไปทั่วห้องราวกับเพลงประกอบที่ไม่รู้จักจบสิ้น และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลย ตรงกันข้าม กลับดูเหมือนจะยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ ความโกรธของฟิลิปสลายไปภายใต้กระแสธารน้ำตาของเธอ เหลือทิ้งไว้เพียงความหงุดหงิดรำคาญใจและความจำยอม

“พอได้แล้ว!” ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้ “หยุดร้องไห้ได้แล้ว!”

เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ